Έχω πονοκέφαλο :
Η κεφαλαλγία – μόνη της – σπάνια αποτελεί εκδήλωση μιας βαριάς οργανικής νόσου και προπαντός όταν αυτή χρονίζει. Ο φόβος των ασθενών για όγκο του εγκεφάλου οδηγεί μερικές φορές σε υπερβολές όπως στην απερίσκεπτη εφαρμογή ορισμένων διαγνωστικών εξετάσεων συμπεριλαμβανομένης της Αξονικής Τομογραφίας.
Αντίστροφα η κεφαλαλγία δεν πρέπει να αποδίδεται πάντα σε ψυχογενή αίτια χωρίς να γίνεται λεπτομερής κλινική εξέταση.
O πονοκέφαλος είναι ένα πολύ κοινό σύμπτωμα, οι περισσότεροι άνθρωποι κατά την διάρκεια της ζωής του θα νοιώσουν πονοκέφαλο. Υπάρχουν πολλά είδη κεφαλαλγιών σύμφωνα με την κατάταξη της διεθνούς εταιρίας κεφαλαλγίας.
Οι πονοκέφαλοι γενικά χωρίζονται σε πρωτοπαθείς και δευτεροπαθείς.
Οι πρωτοπαθείς δηλαδή αυτοί που δεν έχουν κάποιο συγκεκριμένο παθολογικό αίτιο (ημικρανία, κεφαλαλγία τάσης, αθροιστική κεφαλαλγία κ.α.) είναι οι πιο συχνοί, ο έλεγχος με μαγνητική εγκεφάλου είναι συνήθως αρνητικός και είναι καλοήθης.
Οι δευτεροπαθείς είναι σύμπτωμα κάποιου άλλου νοσήματος. Σε τέτοιες περιπτώσεις ( αιμορραγίες, όγκοι εγκεφάλου, υδροκέφαλος, μηνιγγίτιδες, διαταραχές ενδοκράνιων η τραχηλικών αγγείων, ιγμορίτιδα, παθήσεις των ματιών, φάρμακα κ.α.) είναι επιβεβλημένη η απεικόνιση του εγκεφάλου. Οι δευτεροπαθείς πονοκέφαλοι είναι πιο επικίνδυνοι, μπορεί να έχουν επιπλοκές και μπορεί να απειλήσουν τη ζωή.
Η διάκριση μεταξύ των δύο καταστάσεων ανήκει στην αρμοδιότητα του νευρολόγου αλλά συχνά απαιτείται πολύς χρόνος για να τεθεί η διάγνωση.
Ζαλίζομαι :
Όλοι έχουμε βιώσει το ενοχλητικό αίσθημα της ζάλης. Ίλιγγοι, ζαλάδες, σκοτοδίνες, κεφαλαλγίες πιθανόν να είναι εκδοχές του ιδίου συμπτώματος και βρίσκονται στις κορυφαίες θέσεις παραπόνων των ασθενών προς τους γιατρούς τους .
Η ζάλη είναι μία πολύ γενική έννοια, εντελώς υποκειμενική και με διαφορετική αντίληψη από τον κάθε άνθρωπο. Μπορεί να συνοδεύεται από αίσθημα περιστροφής αντικειμένων , από αστάθεια στο περπάτημα, από λιποθυμική τάση , από “θόλωση” στο κεφάλι, από ναυτία και εμέτους.
Η περίπτωση των παθολογικών αιτιών της ζάλης δεν πρέπει ποτέ να αγνοείται και χρειάζεται προσεκτική κλινική εκτίμηση για την ανάδειξή τους.
Ο οργανισμός μας διαθέτει κάποια τμήματα του νευρικού συστήματος (όπως το εσωτερικό του αυτιού, τα μάτια, τον εγκέφαλο, το δέρμα των ποδιών κ.α.) που είναι υπεύθυνα για την αίσθηση ισορροπίας μας. Όταν λοιπόν ο εγκέφαλος λαμβάνει αντικρουόμενα μηνύματα από τα διάφορα αυτά τμήματα, επέρχεται το αίσθημα της ζάλης και διαταραχή της ισορροπίας.
Ως εκ τούτου η διερεύνηση της ζάλης μπορεί να ξεκινήσει από κάποιο παθολόγο (αναιμία, υπογλυκαιμία κ.α.) από ΩΡΛ (λαβύρινθος), μπορεί να εμπλακεί καρδιολόγος (ορθοστατική υπόταση).
Η συμβολή του νευρολόγου μπορεί να αποβεί σωτήρια ειδικά όταν υπάρχουν και ειδικά νευρολογικά σημεία όπως διπλωπία, πονοκέφαλος, δυσκολία στην ομιλία, δυσκολία στην κατάποση, αστάθεια βάδισης, αδυναμία σε κάποιο χέρι η πόδι.
Τρέμει το χέρι μου:
Πρόκειται για μικρές, παλμικές διαδοχικές κινήσεις λόγω συσπάσεων των μυών και γίνονται παρά την θέληση του ασθενούς. Ο τρόμος ταξινομείτε σε 3 κύριες κατηγορίες:
Τρόμος ηρεμίας (εμφανίζεται όταν τα χέρια είναι ακίνητα)
Τρόμος ενεργείας (όταν τα χέρια κάνουν μία κίνηση και σταματά όταν ακινητοποιούνται)
Τρόμος θέσης (όταν τα χέρια βρίσκονται σε μία στάση για αρκετή ώρα)
Υπάρχουν πολλές αιτίες εμφάνισης των διαφόρων ειδών του τρόμου. Μία μεγάλη κατηγορία είναι ο φυσιολογικός που εμφανίζεται σε καταστάσεις stress, σωματικής καταπόνησης, αϋπνίας, κατανάλωσης ουσιών όπως καφεΐνη-αλκοόλ, κληρονομικών αιτιών, διάφορα φάρμακα.
Στον αντίποδα μπορεί να υποδηλώνει κάποια ασθένεια η παθολογική κατάσταση, είτε συστηματική (υπογλυκαιμία, θυρεοειδοπάθειες, έλλειψη ασβεστίου, νεφρική-ηπατική ανεπάρκεια κ.α.) είτε νευρολογική ( ιδιοπαθής τρόμος, πάρκινσον, παρεγκεφαλιδικός, ψυχογενής κ.α.)
Η διαφορική διάγνωση του τρόμου ανήκει εξ ολοκλήρου στον ειδικό νευρολόγο. Θα πρέπει τα συμπτώματα να αποδοθούν σωστά επειδή θεραπείες και πρόγνωση διαφέρουν.
Λιποθύμησα:
Λιποθυμία-απώλεια συνείδησης, είναι η παροδική απώλεια των αισθήσεων λόγω μειωμένης αιμάτωσης του εγκεφάλου, μία απώλεια η οποία έχει σχετικά γρήγορη και πλήρη ανάνηψη.
Είναι ένα πολύ συχνό σύμπτωμα που μπορεί να συμβεί σε άτομα όλων των ηλικιών.
Η πιο συχνή αιτία λιποθυμίας είναι η βαγοτονική που μπορεί να οφείλεται σε περιβαλλοντολογικούς παράγοντες (ζεστό περιβάλλον, συνωστισμός), συναισθηματικούς (έντονο άγχος-φόβος), σωματικούς (πολύωρη ορθοστασία), διάφορα (αφυδάτωση, υπογλυκαιμία)
Αυτή συμβαίνει όταν το σώμα αντιδρά με υπερβολικό τρόπο στη θέα αίματος ή υπερβολικά στρεσογόνες καταστάσεις. Το σώμα τότε αντιδρά με μια απότομη πτώση των παλμών της καρδιάς και της πίεσης του αίματος, που μειώνει τη ροή του αίματος προς τον εγκέφαλο και μπορεί να προκαλέσει απώλεια συνείδησης.
Υπάρχει η αντανακλαστική λιποθυμία (έντονος βήχας, μετά από ούρηση, μετά από βαρύ γεύμα), η ορθοστατική λιποθυμία (αμέσως μετά την έγερση από καθιστή η ύπτια θέση), καρδιακή λιποθυμία (αρρυθμίες, καρδιακή ανεπάρκεια και άλλα), νευρολογικά αίτια (επιληπτικές κρίσεις, μερικά περιπτώσεις αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου η παροδικού εγκεφαλικού, καταστάσεις που συνδέονται με έντονη κεφαλαλγία όπως ημικρανίες, ψυχογενής λόγω υπεραερισμού κ.α.)
Σε υποψία νευρολογικού αίτιου, η επίσκεψη σε νευρολόγο θα βοηθήσει στην διάγνωση και σωστή αντιμετώπιση και θεραπεία.
Έχω χάσει την επιδεξιότητα μου:
Οι λεπτές μικρές κινήσεις που αφορούν τα άκρα και κυρίως τα χέρια (γράψιμο, κούμπωμα-ξεκούμπωμα κ.α.), αλλά και τα πόδια (βάδιση σε ευθεία γραμμή) χαρακτηρίζουν την επιδεξιότητα μας.
Η απώλεια της επιδεξιότητας μπορεί να εμφανιστεί αιφνιδίως οπότε αναζητούμε πιθανή εγκεφαλική βλάβη σε κάποιο κινητικό η αισθητικό κέντρο, αλλά μπορεί να είναι και άμεση βλάβη σε ένα η περισσότερα περιφερικά νεύρα (π.χ. λόγω πίεσης)
Αντίστοιχα αν η απώλεια της επιδεξιότητας είναι αργή και χρόνια πάλι αναζητούμε αιτίες στον εγκέφαλο (εκφυλιστικό νόσημα), στον νωτιαίο μυελό, σε μία ρίζα η σε ένα περιφερικό νεύρο καθώς και στους μύες.
Ο διαχωρισμός της αιτιολογίας της βλάβης (αν είναι κεντρικής η περιφερικής αιτιολογίας) δεν είναι πάντα εύκολος και χρειάζεται λεπτομερής κλινική νευρολογική εξέταση καθώς και ένα πλήρες ιατρικό ιστορικό. Απαρραίτητες στην προσπάθεια αυτή είναι και ο λεπτομερής-στοχευμένος απεικονιστικός και νευροφυσιολογικός έλεγχος.
Κουράζομαι εύκολα όταν περπατάω:
Πρόκειται για ένα σύμπτωμα που δεν παραπέμπει σε μία μόνο συγκεκριμένη ασθένεια αλλά μπορεί να είναι επακόλουθο πολλών παθολογιών. Επειδή υπάρχει και φυσιολογική κούραση, αυτό που προκαλεί ανησυχία είναι όταν ο ασθενής αισθάνεται κουρασμένος από τις ίδιες δραστηριότητες οι οποίες στο παρελθόν δεν του προκαλούσαν κόπωση.
Η πρόωρη κούραση μπορεί ναι οφείλεται σε καρδιακή η αγγειακή ανεπάρκεια και έτσι ο καρδιολόγος η αγγειολόγος να βοηθήσει στην σωστή διάγνωση. Αναιμία, χρόνιες λοιμώξεις, υποθυρεοειδισμός, ηλεκτρολυτικές διαταραχές κ.α. θα εμπλέξουν και τον παθολόγο στην διερεύνηση της εύκολης κόπωσης.
Νευρολογικά αίτια είναι πολλά όπως χρόνιες πιέσεις νευρικών ριζών στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης, παθήσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος (εξωπυραμιδικές συνδρομές, σκλήρυνση κατά πλάκας, διάφορα εκφυλιστικά νοσήματα κ.α.) πολυνευροπάθειες (έλλειψη βιταμινών, αλκοόλ, οξείες και χρόνιες φλεγμονώδεις πολυνευροπάθειες, παραπρωτειναιμίες κ.α.) μυϊκά αίτια (μυασθενικά σύνδρομα, μυοπάθειες). Ως εκ τούτου η σωστή διάγνωση μπορεί να είναι αρκετά περίπλοκη και η συμβολή του νευρολόγου καίρια.
Ξεχνάω εύκολα:
Για καθαρά ιατρικούς λόγους η μνήμη διακρίνεται σε 3 βασικές κατηγορίες:
η άμεση, η πρόσφατη και η απώτερη (παλαιά)
όταν για διάφορους λόγους της καθημερινότητας η προσοχή μας είναι στραμμένη σε πράγματα που θεωρούμε πιο σοβαρά τότε η πληροφορία δεν εγχαράσσεται με την ίδια ένταση και έτσι δυσκολευόμαστε να την ανακαλέσουμε. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάθουμε άνοια και αφορά όλες τις ηλικίες από την παιδική μέχρι και τα βαθειά γηρατειά.
Σήμερα η άνοια με κύριο εκπρόσωπο το ΑLZHEIMERαποτελεί μείζον ιατρικό, κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα με τον αριθμό των ασθενών να αυξάνεται ραγδαίως κάθε χρόνο.
Η διάγνωση της άνοιας είναι κλινική και αφορά τον ειδικό νευρολόγο.
Στις άνοιες όπως η νόσος Alzheimer, υπάρχει ειδική φαρμακευτική αγωγή που επιβραδύνει την πορεία της νόσου. Αν το αίτιο είναι αναστρέψιμο, γίνεται η ανάλογη αντιμετώπιση (υποθυρεοειδισμός, έλλειψη βιταμινών, υπονατριαιμία, υποσκληρίδιο αιμάτωμα, υδροκέφαλος, αλκοολισμός κ.α. ). Επίσης βοηθάει πολύ η υποστήριξη από το περιβάλλον του ασθενούς : η άνοια είναι νόσος όλης της οικογένειας και χρειάζεται οργάνωση όλων των πτυχών της καθημερινότητας.
Υπάρχουν οργανικά αίτια άνοιας, όπου με την κατάλληλη θεραπεία, η άνοια αντιστρέφεται. Για το λόγο αυτό, κάθε ασθενής, οποιασδήποτε ηλικίας με συμπτώματα που θυμίζουν άνοια, πρέπει να εξετάζεται από νευρολόγο (και μάλιστα όσο νωρίτερα τόσο καλύτερα) και να μην αποδίδεται αυθαίρετα η κλινική εικόνα σε Alzheimer, γεράματα κλπ.
Τα βλέπω διπλά:
Η διπλωπία δημιουργεί ένα μεγάλο άγχος σε καθένα που την βιώνει, είναι επίσης μία πρόκληση για τον γιατρό μέχρι να μπει η τελική διάγνωση.
Η διπλωπία μπορεί να είναι μια απλή καλοήθης κατάσταση, η οποία μπορεί να αυτό-ιαθεί μέχρι μια πολύ σοβαρή και απειλητική για τη ζωή κατάσταση. Πως όμως γίνεται η διάγνωση; Η απάντηση είναι με τον συνδυασμό της κλινικής εξέτασης, της λήψης ενός καλού ιστορικού και τη διενέργεια μιας Μαγνητικής Τομογραφίας του Εγκεφάλου.
Μπορεί να εμφανιστεί στα πλαίσια οφθαλμολογικών και νευρολογικών διαταραχών καθώς και διαταραχών των εξοφθάλμιων μυών. Η εξέταση της οφθαλμοκινητικότητας δεν είναι πάντα εύκολη στην διενέργεια της και στην πραγματικότητα οι περισσότεροι οφθαλμίατροι δεν έχουν την άνεση της διάγνωσης τέτοιου είδους διαταραχών.
Τρία διαφορετικά κρανιακά νεύρα που νευρώνουν έξι διαφορετικούς μύες σε κάθε οφθαλμό ξεχωριστά συνθέτουν το περίπλοκο και συνάμα εντυπωσιακό σύστημα της οφθαλμοκίνησης. Η καλή γνώση της ανατομίας και της φυσιολογίας της περιοχής είναι απαραίτητη για τη σωστή αξιολόγηση του προβλήματος.
Αγγειακά επεισόδια, ανευρύσματα, νεοπλάσματα, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, φλεγμονώδεις διηθήσεις νεύρων, κληρονομικές μυοπάθειες, μυασθένεια, αυξημένη ενδοκράνια πίεση, απομυελίνωση, ημικρανία είναι μερικές από τις αιτίες που καλείται να διερευνήσει ο νευρολόγος.
Έχω αϋπνίες:
Αϋπνία είναι το αίσθημα της δυσχέρειας στην έναρξη η και στην διατήρηση του ύπνου, του κατακερματισμού του ύπνου καθώς και η πρώιμη αφύπνιση.
Ο ύπνος αποτελείται από κύκλους που επαναλαμβάνονται 4-6 φορές κατά την διάρκεια της νύχτας. Κάθε κύκλος αποτελείται από 4 στάδια με σταδιακά αυξανόμενο βάθος ύπνου και από το στάδιο REM (φάση των ταχέων κινήσεων των οφθαλμών) που θεωρείται ότι είναι το στάδιο που ονειρευόμαστε.
Η αϋπνία οδηγεί σε αυξημένη υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας καθώς και αυξημένο αίσθημα κόπωσης, που μειώνει την αποδοτικότητα.
Η πιο συχνή αιτία αϋπνίας στην αρχή και κατά την διάρκεια του ύπνου είναι η συχνή χρήση οινοπνεύματος, νικοτίνης, ναρκωτικών ουσιών και φαρμάκων. Επίσης πολύ συχνές αιτίες είναι κάποιες από τις συναισθηματικές και αγχώδεις διαταραχές.
Μεγάλη κατηγορία είναι και τα υπέρβαρα άτομα που παρουσιάζουν το φαινόμενο της άπνοιας κατά την διάρκεια του ύπνου με αποτέλεσμα την έντονη κόπωση κατά την διάρκεια της ημέρας λόγω μειωμένης οξυγόνωσης εγκεφάλου. (αυτή η συγκεκριμένη κατηγορία ασθενών έχει αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικών και καρδιακών επεισοδίων)
Εξωπυραμιδικά νοσήματα όπως το Πάρκινσον και το σύνδρομο ανήσυχων ποδιών μπορούν να προκαλέσουν συχνά σοβαρές αϋπνίες. Υπάρχουν και βλάβες που δημιουργούν υπνηλία κατά την διάρκεια της ημέρας δίχως αϋπνία το βράδυ, όπως π.χ. η ναρκοληψία.
Η θεραπεία αϋπνίας είναι αντικείμενο ειδικών γιατρών όπως είναι ο ψυχίατρος και ο νευρολόγος.
Έχω μουδιάσματα:
Ο ερεθισμός ενός νεύρου προκαλεί την αίσθηση του μουδιάσματος (αιμωδίας). Είναι ένα κοινό σύμπτωμα, που ο καθένας έχει αισθανθεί σε κάποια στιγμή της ζωής του. Υπάρχουν διαφορετικές περιγραφές που μπορεί να δώσει ο καθένας όπως π.χ. βελόνες, κάψιμο, μυρμήγκιασμα κ.α.
Τα συνήθη αίτια είναι απλά και αθώα (πίεση ενός νεύρου για πολλές ώρες, άγχος κ.α.) και μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος. Αρκετά αίτια είναι μεταβολικά (υπασβεστιαιμία, θυρεοειδοπάθειες, σακχαρώδης διαβήτης, έλλειψη βιταμινών, φάρμακα κ.α.), περιφερικές ισχαιμίες άκρων λόγω αρτηριοσκλήρυνσης, ψυχικά αίτια (κρίσεις πανικού, κατάθλιψη κ.α.).
Μερικά συμπτώματα που μπορεί να κάνουν ένα μούδιασμα να χρειάζεται εξέταση είναι: όταν επιδεινώνεται με την πάροδο των ημερών, όταν ξεκινά απότομα μετά από κάκωση, όταν αφορά ολόκληρα άκρα, όταν υπάρχουν συνοδά συμπτώματα (πονοκέφαλος, ζάλη, ταυτόχρονη μυική αδυναμία) όταν αφορά πρόσωπο και διπλωπία, δυσκολία στην ομιλία.
Πίεση νεύρου σε επίπεδο σπονδυλικής στήλης (κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου κ.α.), προσβολή εγκεφάλου η και νωτιαίου μυελού από πολλαπλή σκλήρυνση, κάκωση κεφαλής η σπονδυλικής στήλης, αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια , μερικές μορφές ημικρανίας αλλά και όγκοι είναι μερικές από τις σοβαρές αιτίες.
Μόνον ο νευρολόγος , μετά από ενδελεχή νευρολογική εξέταση και λήψη ιστορικού, μπορεί να σας ενημερώσει για την αιτία ενός μουδιάσματος.
Δυσκολεύομαι στο περπάτημα:
Για την φυσιολογική στάση και βάδιση συνεργάζονται το μυοσκελετικό και το νευρικό σύστημα. Είναι μία εξελικτική διαδικασία που εμφανίζεται περίπου μετά το πρώτο έτος της ζωής ενός ανθρώπου.
Υπάρχουν διάφορες μορφές που μπορεί να πάρει η δυσκολία στο περπάτημα.
Παράλυση ενός άκρου (αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, οσφυϊκή δισκοκήλη), Δυσκολία στην έναρξη (υδροκέφαλος), αστάθεια στο περπάτημα (βλάβη στην παρεγκεφαλίδα, έλλειψη Β12, πολλαπλή σκλήρυνση, μυελοπάθειες, ίλιγγος, αλκοολισμός κ.α.), κανονική έναρξη αλλά παύση μετά από πόνο στις γάμπες (στένωση στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης, περιφερική αγγειακή νόσος), μικρά συρτά βήματα (πάρκινσον), επώδυνο περπάτημα (οστεοαρθρίτιδες)
Οτιδήποτε μπορεί να βλάψει τα οστά, τους μύες (μυοπάθειες) και το νευρικό σύστημα (περιφερικό και κεντρικό) μπορεί να εμφανιστεί με δυσκολία στην βάδιση.
Η σωστή αντιμετώπιση πάντα πρέπει να ξεκινά με ένα καλό ιστορικό (χρόνος έναρξης, τρόπος έναρξης δηλ. βαθμιαία η αιφνίδια, συνοδά συμπτώματα όπως πιθανά μουδιάσματα η μυϊκές αδυναμίες, αν υπάρχουν συχνές πτώσεις, άλλα προβλήματα υγείας). Σημαντική είναι και η εξέταση του βαδίσματος , πλήρης νευρολογική εξέταση για προσπάθεια του εντοπισμού της βλάβης, στο τέλος θα ζητηθούν στοχευμένες επιπλέον εξετάσεις (μαγνητική τομογραφία) για την εξήγηση της δυσκολίας στο περπάτημα.
Ο νευρολόγος είναι αυτός που είναι υπεύθυνος για την σωστή διάγνωση.
Έχω παραισθήσεις:
Οι ψευδαισθήσεις (αντίληψη γεγονότων που δεν υπάρχουν στο εξωτερικό περιβάλλον) και οι παραισθήσεις (η διαστρεβλωμένη αντίληψη γεγονότων του εξωτερικού περιβάλλοντος, πχ το να βλέπει κανείς ένα τραπέζι και να το θεωρεί ως κάποιο ζώο, κτλ) είναι πολύ συνηθισμένα συμπτώματα, και προκαλούνται από μια σειρά από παθολογικές καταστάσεις.
Υπάρχει μία μεγάλη ομάδα αμιγών ψυχιατρικών διαταραχών (σχιζοφρένεια), όπου η διάγνωση βασίζεται στην συμπτωματολογία, χωρίς να μπορεί να βρεθεί οργανικό αίτιο και όλες οι εργαστηριακές εξετάσεις είναι φυσιολογικές. Αυτή η κατηγορία των ασθενών είναι αποκλειστική αρμοδιότητα των ψυχιάτρων.
Μερικές φορές, μόλις πριν κοιμηθούμε, είναι πιθανό να νομίσουμε ότι κάτι είδαμε ή κάτι ακούσαμε, αυτό όμως δε μετρά ως ψευδαίσθηση: Είναι απλά ένα στάδιο της εγκεφαλικής διεργασίας που οδηγεί στον ύπνο και στα όνειρα. Για να μετρά μια εμπειρία ως ψευδαίσθηση, πρέπει να προκύψει ενώ είμαστε εντελώς ξύπνιοι.
Όταν όμως τέτοια συμπτώματα εμφανίζονται σε κατά τα άλλα υγιείς ανθρώπους και σε καταστάσεις ξύπνιου, πρέπει οπωσδήποτε να αποκλείονται διαδικασίες που προσβάλουν το κεντρικό νευρικό σύστημα.
Πιο συχνά προκαλούνται από χρήση τοξικών ουσιών (φάρμακα, αλκοόλ, ναρκωτικά κ.α.). Βαριά καρδιακή ανεπάρκεια, υποξία αλλά και οποιαδήποτε άλλη κατάσταση που μειώνει το οξυγόνο στον εγκέφαλο τίθενται σαν πιθανές αιτίες.
Αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, εγκεφαλικά αιματώματα, μερικές μορφές επιληψίας, αυτοάνοσα νοσήματα που προσβάλλουν το κεντρικό νευρικό σύστημα (συστηματικός ερυθηματώδης λύκος κ.α.), μεταβολικά νοσήματα (θυρεοειδοπάθειες, ηπατική ανεπάρκεια κ.α.), λοιμώξεις (εγκεφαλίτιδες), όγκοι εγκεφάλου είναι μερικές από τις αιτίες που οφείλει να διερευνήσει ο νευρολόγος.
Έχω έναν χρόνιο ενοχλητικό πόνο:
Oχρόνιος η αλλιώς νευροπαθητικός πόνος δεν αποτελεί σύμπτωμα κάποιας πάθησης αλλά είναι από μόνος του νόσος.
Σε αντίθεση με τον οξύ πόνο που συμβαίνει μετά από έναν τραυματισμό η μετά από μία ζημιά ενός ιστού και είναι χρήσιμος για την αποφυγή περαιτέρω βλάβης, ο χρόνιος πόνος οφείλεται συνήθως σε κακή λειτουργία του οργανισμού.
Ουσιαστικά είναι μία δυσάρεστη αισθητική και συναισθηματική εμπειρία που μπορεί να συνδυάζεται με δυνητική βλάβη ιστών, διαρκεί μεγάλη χρονική περίοδο (πάνω από 6 μήνες), πιθανά ακολουθείται από μία ασθένεια η σχετίζεται με έναν τραυματισμό που δεν έχει επουλωθεί με το πέρασμα του χρόνου.
Υπάρχουν 3 κύριοι τύποι χρόνιου πόνου : α) χρόνιος καλοήθης (χωρίς καλή ανταπόκριση σε κοινά αναλγητικά όπως π.χ. ο χρόνιος πόνος στην πλάτη) β) επαναλαμβανόμενος οξύς ( διακοπτόμενα έντονα συμπτώματα όπως η κεφαλαλγία τάσεως, νευραλγία τριδύμου κ.α.) γ) χρόνιος προοδευτικός ( αυξάνεται με τον χρόνο και ποικίλει σε ένταση όπως είναι ο καρκίνος, διάφορες εκφυλιστικές ασθένειες σαν την ρευματοειδή αρθρίτιδα κ.α.)
Οι ψυχολογικοί παράγοντες αναμφίβολα παίζουν έναν σημαντικό ρόλο στην διαχείριση αυτού του πόνου, οι ασθενείς απομονώνονται από τον περίγυρό τους και εμφανίζουν πολύ μεγαλύτερα ποσοστά καταθλιπτικών φαινομένων.
Ανεξαρτήτου της φύσης ή αιτίας του πόνου, οι άνθρωποι δεν αναζητούν ιατρική βοήθεια για το πόνο τους αυτό καθ’ αυτό, αλλά επειδή ο πόνος παρεμβαίνει στις καθημερινές δραστηριότητες, προκαλεί ανησυχία, στρες, κατάθλιψη και μειώνει τη ποιότητα ζωής των ανθρώπων. Σε κάθε περίπτωση, το «νόημα» που το κάθε άτομο θα προσδώσει στο πόνο, καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που τον αντιλαμβάνεται και αντιδρά σε αυτόν.
Η αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου αποτελεί πραγματική πρόκληση τόσο για τους ασθενείς όσο και για τους επαγγελματίες υγείας που ασχολούνται με τον πόνο όπως είναι οι νευρολόγοι.
Νοιώθω άτονος και συνέχεια με άσχημη διάθεση:
Είναι φυσιολογικό κάποιες μέρες να νοιώθουμε πεσμένη την ενέργεια μας, η μπορεί αυτό να σχετίζεται με κάποιες ώρες της ημέρας. Η έλλειψη ενέργειας εκδηλώνεται με μείωση της ικανότητας εκτέλεσης απλών κινήσεων λόγω μυϊκής αδυναμίας, είτε με εύκολη εξάντληση κατά την διάρκεια μυϊκής προσπάθειας, είτε ως αίσθημα ψυχογενούς κοπώσεως που εμποδίζει την εκτέλεση πνευματικών δραστηριοτήτων.
Παρόλο που είναι ιδιαίτερα συχνό σύμπτωμα, τα άτομα προσέρχονται καθυστερημένα για ιατρική εξέταση αποδίδοντας τα συμπτώματα του στο “αθώο” σύμπτωμα της χρόνιας κόπωσης, η συνεπεία μιας αγχώδους κατάστασης.
Ο νευρολόγος κατά την ιατρική εξέταση, αξιολογεί , εάν η αδυναμία είναι εστιακή ( αφορά δηλαδή συγκεκριμένη ομάδα μυών ή περιοχή του σώματος) ή είναι γενικευμένη, εάν υπάρχει αντικειμενικώς σωματική συνιστώσα με μείωση της δύναμης των μυών του σώματος ή όχι, εάν υπάρχουν διαταραχές των νεύρων που ρυθμίζουν την ομαλή κίνηση των αντίστοιχων μυών ή το πρόβλημα εντοπίζεται μεμονωμένα στο μυ, οπότε αναλόγως κατευθύνεται ο διαγνωστικός έλεγχος.
Αντικειμενικά παθολογικά ευρήματα σωματικής αδυναμίας στην περιοχή των μυών( τοπικά η γενικευμένα) κατά την εξέταση στο ιατρείο ή κατά την εκτέλεση ειδικών εξετάσεων αξιολόγησης, βρίσκονται σε πολλά νοσήματα κατά τα οποία διαταράσσεται είτε η φυσιολογική λειτουργία του μυός είτε η φυσιολογική λειτουργία του εγκεφάλου και του νεύρου που δίνει εντολή στο μυ να κινηθεί.
Αυτά τα νοσήματα (εγκεφαλικά επεισόδια, μυοπάθειες, κήλη δίσκου με πίεση ριζών νεύρων, αλλά περιλαμβάνουν και συστηματικά νοσήματα που προκαλούν αντιδραστική δυσλειτουργία του μυϊκού συστήματος, όπως συμβαίνει στο διαβήτη, σε καρκίνους, σε χρόνιες λοιμώξεις, στον αλκοολισμό, σε σύνδρομα χρόνιας έκθεσης σε τοξικές ουσίες, σε στερητικά νοσήματα, σε μεταβολικά νοσήματα, σε παθήσεις ηλεκτρολυτών, σε παθήσεις ενδοκρινών, σε χρόνια φλεγμονώδη νοσήματα.
Ως εκ τούτου η διάγνωση τίθεται μετά από μία σοβαρή νευρολογική αξιολόγηση.
